Als mij de vraag wordt gesteld: ‘En wat doet gij van werk?’. En als ik antwoord dat ik werk als biografisch coach dan is vaak de reactie: ‘Ah ja, dan schrijf je iemands biografie…’. Het is nog veel interessanter! Het gaat niet zozeer over het schrijven van een biografie. De biografie is het uitgangspunt, de basis van het gesprek en we gebruiken haar om stil te staan bij kleine en grote gebeurtenissen die ertoe leiden wie je bent geworden.
De algemene beweging van Biografische coaching gaat als volgt: we vertrekken van de huidige toestand, ik kijk mee naar de stappen die je zette doorheen je biografie of levensloop en vanuit deze inzichten krijg je de tools of een handleiding om verder te gaan.
Als biografisch coach begeleid ik jou bij dit zelf versterkend onderzoek zodat je enthousiast wordt voor wat je te doen hebt. Je vindt jou flow terug.

In een eerste gesprek verken ik samen met jou waar je tegenaan loopt, wat jou energie geeft, wat je wensen zijn of waar je naar uitkijkt. Wat zou ervoor kunnen zorgen dat je tot een doorleefde oplossing komt? We zoeken naar een dynamische open vraag die op dit moment bij je past en je initiële vraag of probleem overstijgt. Ik geef een aantal voorbeelden:
Hoe eis ik mijn plek op in contact met mensen?
Hoe leer ik om liefdevol te zijn voor mezelf?
Hoe kan ik in vrijheid mijn moeder ontmoeten?
Hoe zet ik mijn denken om in acties?
Wat gun ik mijn man om voor zichzelf te zorgen?
Hoe kan ik omgaan met mijn verwachtingen naar anderen?
Hoe stel ik mij open voor de keuzes die ik heb?
Hoe breng ik structuur in wat mij te doen staat?
Waar ligt mijn uitdaging in de maatschappij?
Hoe sta ik als vrouw in het leven?
Hoe kan ik omgaan met de zaken die niet lopen zoals in mijn gedachten?
Wat heb ik nodig om mijn gevoelens te verwoorden?
Hoe vind ik rust bij hetgeen dat nog kan komen?
Hoe kom ik op voor wat ik in wezen wil?
Wat heb ik nodig om voldoening te vinden in mijn zaak?
Hoe kan ik mijn grenzen stellen?
…
De vraag is een startpunt voor een biografisch traject dat wordt opgebouwd a.h.v. de verschillende leeftijdsfases (0-7 jaar, 7-14 jaar, 14-21 jaar enz…). Gaandeweg dit traject kom je tot inzicht hoe je de dingen in je leven aanpakt of (anders) kan aanpakken. We staan stil bij gebeurtenissen, ervaringen, je herinneringen die als rode draad je leven spinnen. Levensthema’s, je levensmotief, of een richting die je uitgaat worden hierbij belicht. Ook krijg je zicht hoe je omgaat met onderliggende kwetsuren, blinde vlekken of lastige dingen in je leven. Je ontdekt hoe je deze ‘overleeft’ door een bepaald gedrag, een manier van denken dat in je dagdagelijkse leven is binnen gesijpeld. Dit overlevingsgedrag heb je soms nodig om specifieke gebeurtenissen te overbruggen, of letterlijk te overleven. Op termijn zorgen zij echter voor blokkades en belemmeren groeikansen of talenten, ontmoetingen, zelfontwikkeling, gevoelens, daadkracht,… . Allerlei klachten worden hierdoor in stand gehouden. Ik geef oefeningen zodat je dit gedrag leert omvormen of opnieuw laat bezielen door wie jij in wezen bent.
Oefeningen zijn individueel bepaald en staan in verbinding met inzichten vanuit een sessie. Ze moeten voor je zinvol aanvoelen en inzetbaar voor je zijn.
Vooreerst wekt een oefening jou bewustzijn en door ze ten tweede actief in te zetten, doe je ervaring op. Dit versterkt jou Ik – kracht, het gevoel van het ‘zelf’ in je leven van alledag.

De innerlijke en uiterlijke metamorfose gebeurt stapsgewijs zodat het voor jou en vaak ook jou omgeving behapbaar blijft. Zo wordt de grond onder je voeten (en deze van je omgeving) op een ecologisch verantwoorde of milde manier gezuiverd en kan je de bloemen plukken van de zaden die jij hebt geplant.
Het is mijn opdracht om op jou tempo mee te wandelen. Ga ik te snel of geef ik te snel advies dan kan je dit mentaal misschien wel vatten maar ken je nog niet de weg in jezelf hoe je het effectief moet aanpakken.

Met het voorbeeld van een aspect uit Lucies¹ biografie illustreer ik wat een oefening zou kunnen zijn en hoe deze ontstaat.
Lucie, 41 jaar, leeft een jaar gescheiden van Gunther met wie ze 2 kinderen heeft. Ze hebben een regeling waarbij de kinderen week om week wisselen en ze doen ook nog gemeenschappelijke activiteiten. Omdat Gunther zich alsmaar meer in deze situatie settelde en dit voor Lucie een pijnlijke confrontatie was, zei ze tijdens een ruzie dat ze dan maar eens definitief zouden moesten scheiden. Ondanks het feit dat Lucie nog steeds van hem hield, zette ze de procedure in gang. Toen Gunther een maand geleden oog kreeg voor een andere vrouw, was Lucie helemaal de kluts kwijt. Dit ontaarde in het onderdanig worden, hoge verwachtingen te stellen en zwaar teleurgesteld zijn als deze niet werden ingevuld.
We zijn toe aan onze 4e sessie samen en kijken naar de leeftijdsfase van 21-28 jaar. Op haar 22e studeerde ze af als logopediste en ging meteen werken. Zij verliet haar toenmalig lief, Arne, omdat hij een flirt had met een andere vrouw. Arne wilde de relatie verder zetten maar Lucie hield voet bij stuk. Zij zou niet terugkeren bij Arne en om haar imago van ‘stoere zelfstandige vrouw’ in stand te houden, kocht zij met haar nieuw lief, Jeroen, een huis. Deze relatie bleek niet te lukken en twee jaar later gingen zij uiteen en werd het huis met verlies verkocht. Lucie was toen 28 jaar.

We kijken naar wat Lucie drijft om zich te willen bewijzen als ‘stoere zelfstandige vrouw’. Ze wil niet als ‘zwak’ worden gezien. Ik kijk met haar nog eens naar de gymnastiekwedstrijden waaraan ze meedeed in de leeftijdsfase tussen 7 en 14. Zij deed haar best en wilde absoluut winnen om in de gratie te vallen bij haar vader. Verloor zij dan kreeg zij het gevoel dat ze niet meer belangrijk voor hem was. We zoomen in op het gevoel dat ze had bij het verlies van een bepaalde wedstrijd. Lucie komt bij het woord ‘afwijzing’. Ja, het voelde voor haar als een afwijzing wat natuurlijk zeer pijnlijk was. Ze merkte op dat ze zich ook dominant opstelde bij haar vriendinnetjes en ze er alles voor deed om bij de ‘populaire kinderen’ te horen in een groep. Dit was veilig voor haar.
Ze ziet de link naar deze leeftijdsfase (21-28 jaar) waar ze in haar liefdesrelaties hetzelfde patroon onderhoudt. Door haar lieven op een ‘proactieve’ manier af te wijzen liep zij zelf niet het risico om met dit akelige gevoel van afwijzing te worden geconfronteerd.
We kunnen dus opmerken dat in deze situatie de angst om geconfronteerd te worden met het gevoel van afwijzing voor Lucie a.h.w. primeert boven de wens om samen te blijven.
In haar relatie met Gunther komt zij opnieuw in contact met dit akelige risico om afgewezen te worden en als klein meisje in de houding van stoere zelfzekere vrouw beslist ze maar dat het beter is om te scheiden. Maar ze is de kluts kwijt, weet haar geen houding meer aan te nemen, wordt onderdanig enz… Deze overlevingsstrategie werkt niet meer. Het potje is vol. Iets in haar zal moeten veranderen opdat zij als ‘volwassene vrouw’ en niet als het bange kleine meisje in relaties staat.

Dit inzicht gaf Lucie bevrijding. Zij hoeft geen ‘stoere zelfstandige vrouw’ te zijn, ze kan het anders doen. Maar het is ook spannend want een overlevingsstrategie gooi je niet zomaar over boord. Het inzicht en het bewustzijn geeft keuzevrijheid: ‘Ik kan het anders doen’. Het biedt een opening en vervolgens mogelijkheden om de weg daar naar toe te vinden. Dit gebeurt stapsgewijs, met vallen en opstaan, door ervaring op te doen.

Bij deze sessie gaf ik Lucie volgende oefening:
Als iemand iets tegen je zegt, zet je een stapje terug, je laat bezinken wat die persoon heeft gezegd, dan geef je pas antwoord.
Schematisch is dit als volgt:
-situatie: er wordt iets gezegd, er wordt iets gevraagd
-stap terug (mentaal maar letterlijk is zeker een hulp): je hebt aandacht voor hoe je daar staat
-zakken: je laat de informatie zakken
-voelen: je staat stil bij wat je voelt of wat je raakt
-reageren: je spreekt uit wat je voelt (dit zal nog moeilijk zijn maar probeer met deze risicozone te experimenteren)
Ik nodig haar uit om deze oefening toe te passen bij Gunther, op haar werk, bij haar kinderen.
Ik stel haar gerust dat het niet erg is als ze terug in haar angst schiet. We doen het stapsgewijs maar het feit dat ze er zich van bewust is, is al meer dan de helft van het werk.

Het ‘onderdanig worden’ was een nieuwe overlevingsstrategie die Lucie ontwikkelde maar ging in wezen opnieuw over haar angst om afgewezen te worden. We waren er snel genoeg bij om dit te belichten. Zo komen we bij een aanvulling van de eerste oefening, nl:
-situatie: er wordt iets gezegd, er wordt iets gevraagd
-stap terug (mentaal maar letterlijk is zeker een hulp): je hebt aandacht voor hoe je daar staat:
als volwassen vrouw of als kind?
-zakken: je laat de informatie zakken
-voelen: je staat stil bij wat je voelt of wat je raakt. Voel hierbij het contact van beide voeten op de grond, hoe sta je daar? Als volwassen vrouw of als kind?
-reageren: spreekt uit wat je voelt (dit zal nog moeilijk zijn maar probeer met deze risicozone te experimenteren)
Het ‘staan’ zal Lucie helpen om in het ‘nu’ als volwassen vrouw aanwezig te zijn zodat zij, in dit geval, niet in een ‘kinderlijke onderdanigheid’² schiet.

Dit is een voorbeeld van een oefening die ik Lucie bij haar vierde sessie adviseerde. In realiteit gaat alles natuurlijk veel sneller maar door de stapjes in je achterhoofd mee te nemen heb je een houvast en ‘kweek’ je er een bewustzijn omheen.
Door oefening in je dagdagelijkse leven bouw je iets op en tegelijk verdiep je de weg naar jezelf, naar wat voor jou in wezen belangrijk is. Bij een volgende sessie kan een oefening aangevuld worden of ontstaat er een andere.
Zo heb je op het einde van een biografisch traject de antwoorden, de tools of een handleiding om verder te gaan. Ze bieden je steun of je weet wat je te doen hebt als het wat minder goed met je gaat.

In mijn praktijk voor Biografische coaching praten we en noteer ik op een flipchart om het gesprek te volgen en ook op terug te komen. Soms tekenen we, doen we een mini opstelling of gaan we even wandelen. Een biografisch traject is een innerlijk proces waarbij je verandering of ontwikkeling door inzicht zelf in handen neemt. Het effect is duurzaam!
Ik word enthousiast gelijk ik het schrijf. Ik doe dit werk zooo graag!!!
Kom je eens langs voor een eerste gesprek?

¹ Omwille van privacy zijn alle voornamen in dit voorbeeld pseudoniemen
² Er is geen waardeoordeel verbonden aan ‘kinderlijke onderdanigheid’. Het benoemt een houding van Lucie die voor haar op dat moment niet gezond was.